Na pierwszym miejscu

Zawsze wszystko pisałam pod linijkę. Sami wiecie w głowie ma się ułożony plan na to co ma się napisać, co ma się powiedzieć. Jak to zinterpretować, aby dana treść była w sam raz taka jaką sobie wyobrażałam. Żeby doszła do serca, poprzewracała w nim. I pokazała to czego się nie widzi na pierwszy rzut oka. Dobra, może trochę prościej...Wszystko co próbowałam napisać brałam pod wielką lupę. Myślałam nad każdym wyrazem. To dość śmieszne, ale każdy wyraz był przeze mnie przemyślany. Tak jakbym każdym słowem mogła trafić w czyjeś serce- miejmy nadzieje, że tak było. Oczywiście nie zrozumcie mnie źle. To nie chodzi o to, aby skrzywdzić. Można trafiać w czyjeś serce całkowicie nie myśląc o tym, żeby ta osoba poczuła się gorzej, a może prędzej żeby pomyślała o tym, że "Ta dziewczyna ma rację, to prawda". I taki miało to zarys.
Przyznam, że próba napisania tego co chcę przekazać była odciągana w czasie. Nie wiem czemu. Mogę się tylko domyślać. Nie umiałam złożyć w całość kilku słów. Tak jakby sama treść jaką miałam do przekazania była nabita kilkunastoma tysiącami nabojów, które pod większą siłą łatwo by mogły eksplodować. Przejdźmy do rzeczy. To będzie pierwszy wpis pisany tak lekko, że aż sama się dziwie, że pierwszy raz ta lekkość będzie podpisana moim nazwiskiem. W końcu każde to słowo jest pisane umyślnie, ale w głębi serca obiecałam sobie, że za długo myśleć nad tym nie będę. Nie teraz. I nie w tym wypadku, bo wyjdzie coś bardzo naciągane. Coś czego chciałam uniknąć. Dlatego teraz siedzę i nie patrząc na klawiaturę tylko czytając w moich myślach piszę to co naprawdę chcę. Bez zbędnego marudzenia, że ten wyraz nie pasuje tu, a ten tu. Teraz wszystko albo będzie współgrać, albo nie. Wszystko mi jedno. Ważne jest to całe sedno tekstu, który mam nadzieję, będzie w porządku. Postaram się. Obiecuję.

Wiem, że wiecie ile rzeczy mnie drażni. Ja nigdy się z tym nie kryłam. Zawsze mówiłam to do szerszej swojej publiczności obserwatorów i osób, które są ze mną. Właściwie nie wiem z jakiego powodu. Zobaczcie. Zawsze mówię o osobie. Dlaczego? Głębiej ostatnio nad tym myśląc nad poranną kawą z mega dobrym ciastkiem na talerzu doszłam do wniosku, że jednak już wiem. Ta wiedza była mi znana już dawno. Ale każdy boi się mocno do tego przyznać.
Jesteśmy egoistami. Wszyscy. Bez wyjątku. Siebie stawiamy na pierwszym miejscu. Wychodząc na ulicę słyszę to samo. Ciągłe koło. Jakby w głowach tych ludzi zabrakło już słów na określenia inne niż "moje,mój". Moje pieniądze. Mój długopis. Mój batonik. Mój ogródek. Moja choroba. Moje słowa. Mój telefon. Ja jestem, ty jesteś, on jest- ale zawsze osobno. Tak jakby zapomnieli coś połączyć. Tak mnie to męczy. Kto u Ciebie jest na pierwszym miejscu? Ty? Czy osoby, które za Ciebie właśnie skoczyłyby w ogień? Właśnie. Bardzo mało doceniamy rzeczy ważne. Może w jednej sekundzie zniknie wszystko, a my zostaniemy sami. Lekko zagubieni, bladzi. Jak nigdy. Ale najgorsze, że sami, bez nikogo. I to powinno dam nam taki drogowskaz "to nie tędy droga".

                                                                                                    Dziękuję, Natasza

A u Ciebie co jest na pierwszym miejscu?
___________________________________________________________________
Ponad 520 osób lubi nas na facebook'u! Ty również możesz do nich dołączyć!