Dziewczyna z internetu

"To ona! Ta dziewczyna z internetu! Myślałam, że ona nie istnieje naprawdę!" Takie słowa ostatnio usłyszałam od małej dziewczynki, która ucieszona z wielkim uśmiechem na ustach podeszła do mnie. Może to dość śmieszne, ale te słowa będę pamiętać zawsze, gdy będę siadać przed laptopem i pisać. Mocno mnie to dotchnęło. W końcu ktoś sądzi, że ciebie nie ma, że istniejesz tylko na kilku pikselach w zdjęciach. A Twoje słowa, które piszesz i wylewasz do internetu, to fikcja. One są wytworem wyobraźni pisanym przez innych ludzi, lub może przez ten cały internet? Więc dajmy na to, że od dzisiaj mnie nie ma. Nie istnieje. Dobrze? Jestem wytworem czyjejś wyobraźni. Nie. Choć może nie.     

Wybrałam inną drogę, choć dość dobrze znaną w tych czasach. Drogę internetu. Żyję w internecie. Tak się czasem czuję. Jest to albo piękną bajką, albo czymś co cię zgubi na starcie. Wykreowana postać, która choć dobrze znana innym jest znana tylko w kręgu internautów. Wiedzą o mnie wszystko. Tylko to ja im podaję informacje o sobie na tacy. Czasem są same dobre, czasem same złe i negatywne. Bo piszę to ja od początku do końca. Z tego próbują mnie rozszyfrować. Jednym się to dość dobrze udaję, jednak większości nie za bardzo. Nie wyczuwają ironii płynącej z moich słów. Wszystko biorą dość bardzo poważnie. A niektórych rzeczy, aż nie da się brać na poważnie.
Większość wiążemy z internetem. Piszemy z różnymi osobami, zamiast wyjść z nimi na miasto i porozmawiać prosto w oczy. Wolimy pisać, czasem całymi dniami, czasem godzinami, a czasem non stop z małą przerwą na spanie. Nasze znajomości są oparte na wirtualnej grze, nie widzimy nawzajem swoich oczu, nie patrzymy w ich głębie. Nie dotykamy się. Nie przytulamy. Nie całujemy. Raczej idąc ulicą omijamy, choć przecież wirtualnie się lubimy. Czasem się poznajemy bliżej, spotykamy raz, i jest to przez nas nazwane miłością, choć wymieniliśmy uśmiechy tylko raz. Kochamy się wirtualnie i żyjemy wirtualnie. Wszystko tak robimy. Nie widzicie? Dlatego na samym początku wspomniałam, że może być to zgubą. W przyszłości nie będziemy mogli wydusić z siebie słowa. Nie będziemy potrafili.

Ale kiedyś może być już inaczej. Bo co będzie, gdy zniknie z niewyjaśnionych przyczyn internet? Mnie nie będzie. Zniknę. Rozniosę się w pył. Zapomną. 

A Ty jesteś częścią internetu? Jak się z tym czujesz?

______________________________________________________________________________________

Ponad 450 osób lubi nas na facebook'u! Ty również możesz do nich dołączyć!