Jeśli zostanę sama, wybaczę

Dołuje nas bardzo dużo myśli. Cały czas w głowie mamy pytanie jak to będzie dalej. Co będzie kiedy zrobię tak, a co jeśli zrobię tak. Ludzie przychodzą i odchodzą. I w zasadzie względem tego nic się nie zmieni. Są tacy, którzy otwierają nam swoje drzwi do siebie, a są tacy, którzy zamkną nam je przed nosem. Tu chodzi może o osobowość. Gdy spotykamy się z kimś ta osoba uśmiechając się już ma zagwarantowane miejsce w naszym sercu. A jest taki kto spotykając się z nami jednym lub kilkoma słowami zniszczy całą magię, i więcej się z tą osobą spotkać nie będziemy chcieli. Mimo tego wszystkiego wciąż tym ludziom lubianym lub i nielubianym chcemy zaimponować. Zawsze tak było. Nigdy nie robimy nic wyłącznie dla siebie. Wciąż w tle widzimy twarze innych, i wtedy daje nam to takiego kopa, że idziemy w to dalej. Nie robimy nic z przyjemności dla siebie. Ważniejsze są reakcje innych. Ale po co? W końcu i tak w tym wszystkim znajdą się osoby kompletnie nie rozumiejące cię. Wyśmieją na starcie. Więc po co patrzysz na ich opinie?
Wiem. Ja też patrzyłam bardzo na opinie innych ludzi. Każde złe słowo skierowane na mój temat było jak cios prosto w serce. Ale dobre podbudowywało mnie kilkakrotnie i w sumie to złe wtedy już nie miało większego znaczenia. Tak to działa. Czasem jest to dobre, czasem nie. Patrzę obiektywnie. Po co mnóstwo dobrych opinii, gdy robisz coś co nie sprawia ci satysfakcji? Lepiej robić tak, żeby im opadły kopary. Wtedy możesz być z siebie dumny. Ja jestem. Powoli zaczynam lubić siebie. Naprawdę. To wszystko jest taką wielką lekcją. Wciąż się doszkalam. Ale jest dobrze. Serio. Jak nigdy chyba.
Miałam odejść. Zostawić to wszystko. Rzucić i nie wracać. Tylko dlaczego? Wtedy sobie przypominałam powoli każde złe i dobro słowo. I to wiecie co? To złe przy tym dobrym jest niczym. Dlatego wróciłam. Jeszcze bardziej silna. Gotowa do walki. Stoczyłam walkę ze sobą. Wygrałam!

Wybaczę. Jeśli po raz setny powiecie, że to co robię nie ma kompletnie sensu. Ja widzę w tym sens. Trochę swojej osobistej radości. Nikt mi tego nie dał, więc nikt mi tego nie odbierze. Bardzo długo się zbierałam w sobie żeby wreszcie postawić się wszystkim i powiedzieć to co mam do powiedzenia. Nigdy tak dobrze mi z tym nie było. Większość może się nie zgadzać. Zostanę z tym sama. Ale zawsze sama ze sobą. Nie potrzebuję poklasku. Wybaczę Wam. Odejdźcie. Ale jeśli zostawicie mnie teraz nie macie już możliwości powrotu. Dam radę. Zawsze dawałam. Sama ze sobą. Nie patrzcie na mnie bez wyrazu. Chłodno. Nie podawajcie mi zimnych rąk przesiąkniętymi od żalu. Nie dawajcie uśmiechów wypełnionych ironią i zazdrością. Boję się samotności. Ale ogólnie u mnie wszystko jest dobrze. Tylko, że jestem sama. Prócz tego wszystkiego jestem szczęśliwa. A to czy sama, czy z kimś to nic wielkiego. Może kiedyś będę czuć się źle. Wciąż w lustrze będę rozmawiać ze swoim odbiciem. Siadać przy pustym stole. Jeść śniadanie. Potem obiad, kolację. Ale wtedy poznam siebie jeszcze bardziej. Jeszcze mocniej. Nie miałam okazji być ze sobą, zebrać swoich myśli. Może nie jestem taka zła? Gdy polubię siebie nie będę potrzebować akceptacji innych. Może kiedyś za tym zatęsknię. Ale będę sama. Ze sobą. Twarzą w twarz. Niektórzy są stworzeni by być sami. Szczerze? Ja chyba też.

A Ty wybaczysz jeśli zostaniesz sam/a?

_________________________________________________________________________________________

Ponad 440 osób lubi nas na facebook'u! Ty również możesz do nich dołączyć!